Wat voor een zin heeft dat gepeuter van jou in die geschiedenis? Hoe kan ons dat in deze tijd helpen? Ik vond je boek zo leuk en dan wordt ik ineens geconfronteerd met al die pagina’s informatie waar ik eigenlijk geen zin in heb, what’s the point?
Tja…
Ik snap je punt, het is ook veel. En ik moet zeggen dat ik er zelf met frisse tegenzin ben ingedoken maar me wel echt geleid voelde in een soort van urgentie om dit uit te zoeken en op te schrijven. Vandaar dat ik dat gedeelte een naslagwerk heb genoemd, omdat het informatie is die je in gedeeltes tot je mag nemen, invoelen, en laten bezingen. En zo af en toe misschien mag herlezen.
Want de geschreven geschiedenis klopt van geen kanten… en dat rammelt aan ons gevoel van veiligheid. Wat wat kun je dan nog wel geloven? Het kan namelijk niet zo zijn dat vrouwen in onze geschiedenis geen enkele belangrijke rol speelden. Het kan niet zo zijn dat het vrouwelijke nooit een rol speelde, nog steeds een marginale rol speelt en dat ook nooit zal doen. Het kan niet zo zijn dat er ooit balans komt als we dit niet herstellen. En hoe kunnen we dit dan herstellen? Door, voor mijn gevoel, als eerste te begrijpen wat er ooit is gebeurd, dit te aanvaarden om vervolgens door te kunnen bewegen. Ook dit is systemisch werk, dat aan te kijken wat uitgesloten is om het vervolgens met liefde in te sluiten. Zowel het daderschap als het slachtofferschap zodat we daar als mensheid niet in blijven hangen maar samen kunnen bouwen aan een Nieuwe Aarde.
De geschiedenis van verkrachting van het vrouwelijke, het afzetten van de Godin, het verwoesten van de tempels. Die geschiedenis wordt inmiddels wel aardig geaccepteerd hoewel ze voor vele mensen nog steeds onbekend is. In deze geschiedenis blijft het vrouwelijke in de slachtoffer rol en het mannelijke in de dader rol. Misschien was dat nodig als stap 1 maar daarmee zijn we er nog niet… Want als het vrouwenveld in de slachtofferrol blijft hangen dan kan er geen daadkracht zijn. En ja, er zijn vele vrouwelijke slachtoffers gevallen door de millennia heen en nog steeds, dat mogen we niet ontkennen en het is blijvend nodig dit onder de aandacht te brengen omdat heel veel mensen nogal onwetend zijn op dit gebied, anders zouden er niet voor de lol heksenpoppen verbrand worden tijdens lokale heksenfeesten, dan heb je geen idee wat de oorsprong van dat idee is…
Vandaar dat ik ook daar veel aandacht aan heb besteed in mijn boek. Onderdrukking van vrouwen heeft een reden en een oorsprong die ver terug gaat in de geschiedenis en stap voor stap is uitgerold tot op het punt waar we ons als mens onze oorsprong niet meer kunnen herinneren. Ik beschrijf die stappen in mijn boek zodat mensen kunnen begrijpen waarom we nu staan waar we staan. Een geschiedenis waarin we de Aarde als bezit zijn gaan zien, een geschiedenis waar dat ‘bezit’ ooit ingenomen en vastgesteld diende te worden door mannen die op macht waren belust en waarin bij het doorgeven van het hoeden van gronden via de vrouwenlijn steeds gewelddadiger en kunstmatiger werd ingegrepen zodat uiteindelijk overerving via de mannenlijnen kon worden vastgezet in wetten en in regels die vrouwen gaandeweg steeds meer gingen beperken. Als je daar op echt gaat invoelen, hoe bizar het is dat we de Aarde denken te kunnen bezitten, dan staat ineens alles op de helling. Want met deze ingreep is eigenlijk alles 180 graden omgedraaid. Of misschien beter gezegd, door alles 180 graden om te draaien en dat steevast eeuwen lang vol te blijven houden is er een wereld gecreëerd die zo kunstmatig is dat we als mensheid vaak niet meer weten wat een natuurlijke manier van zijn is.
Als je dus de geschiedenis gaat lezen met een bril die alles 180 graden terug draait dan ga je hele andere dingen zien, echt een heel interessante reis.
Ok, maar dan zijn vrouwen toch al millennia slachtoffer? Hoe kun je dan zeggen dat ze daar niet in mogen blijven hangen? Het is toch gebeurd, de vernietiging van de tempels, verkrachtingen, stelen van land, onderdrukking, en dat dat er nog steeds is, dat zeg je toch net zelf?
De vraag die bij mij oprees tijdens het schrijven van mijn boek is “En hoe zit het dan met vrouwelijk daderschap?” Die vraag lijkt maar niet te mogen worden gesteld. Ik hoor eigenlijk alle schrijfsters die zich met dit onderwerp bezighouden zeggen dat we voor het patriarchaat niet een matriarchaat hadden maar een egalitaire samenleving. En ook dat het niet zo is dat als vrouwen aan de macht zijn alles is omgedraaid omdat vrouwen het niet in zich hebben om te onderdrukken en geweld te gebruiken. Maar iets in mij voelde dat het niet zou kloppen als ik de verhalen over krachtige godinnen in mijn boek alleen als metafoor zou gebruiken om vrouwenkracht aan te wakkeren. Dat hier wellicht ook een schaduwaspect naast sloop wat het op zijn minst waard was om te onderzoeken. Want het klopt voor mijn gevoel niet om te zeggen dat alleen het mannelijke een schaduw heeft en het vrouwelijke harmonisch is. Het enige wat harmonisch is is als het mannelijke en vrouwelijke samen een balans vormen. Misschien is er inderdaad zoiets geweest als een egelitaire samenleving maar kan het daarnaast niet zo geweest zijn dat er tevens een matriarchale samenleving is geweest waarin mannen onderdrukt werden en zo ja, hoe ging dat dan in zijn werk? Het antwoord is ja en daarmee werd mijn boek een stuk dikker dan ik ooit had verwacht en ben ik er ook zo’n twee jaar langer bezig geweest haar te schrijven dan verwacht. En dat er weerstand is op dit idee dat snap ik, maar ik nodig je uit om daar doorheen te bewegen en je te openen voor de mogelijkheid van vrouwelijke daderschap en hoe dit er uit ziet en opereert in een cultuur waar vrouwen aan de macht zijn en mannen onderdrukken. Want ook dit is wat we als mensheid in ons dragen. Als we ook dit kunnen aanzien en met liefde insluiten kunnen we samen verder bouwen aan die door ons zo gewenste egalitaire samenleving.